Beste 16-jarige ik,

Mijn 2 zonen zijn inmiddels geen tieners meer, en je hoort me nu denken, gelukkig maar! Hopelijk zijn ze de worsteling voorbij of misschien alleen nog bezig met het staartje van de puberteit.

Social media is zo bepalend in deze periode. Wie doet wat wanneer met wie waarom waar hoe vaak en hoe wil ik overkomen en dat iedere minuut! Gevolg: onzekerheid. Ben ergens wel blij dat ik uit het pre-social media tijdperk kom.

En als ik dan denk aan hoe ik zelf heb lopen worstelen tijdens mijn puberteit. Mijn tienerjaren stonden in het teken van verwarring, hormonen, grenzen verkennen, af en toe heel klein zijn en soms ook heel stoer doen, het allemaal wel weten en dat zelfs zonder social media! En bovenal: geen adviezen aannemen van je ouders. Ouders zijn soms zo stom!

Nu zie ik het (gelukkig) wat genuanceerder. Om ‘t maar meteen te benoemen: mijn ouders deden het eigenlijk heel goed! Als ze nog hadden geleefd had ik ze graag verteld dat ik ontzettend blij met ze ben en dat ik nu hun worsteling zie met mij als puber. Pubers zijn heel vaak echt heel stom!!

Dus toch een advies aan mijn 16-jarige Ik (en stiekem aan mijn kinderen, als ze dit lezen):

“Lieve May, doe maar niet zo stoer, schreeuw nou niet zo hard. Blijf communiceren, kruip eens uit je schulp, kleed je eens wat netter. Vertrouw erop dat je het echt wel redt, dat je goede vrienden hebt die je steunen en anders zoek je andere vrienden, dat je ontzettend veel in huis hebt en dat je echt wel af en toe weer even klein mag zijn. Heb lief met heel je hart, blijf jezelf, blijf nieuwsgierig naar nieuwe dingen, geef en weet te ontvangen, wees oprecht en koester je speelse kant. Je bent een pracht-puber!”

May (als 57-jarige)